مقایسه انواع، علل و راهبردهای کا‌هش خطای دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری

مقدمه: اجرای دستورات دارویی، بخش مهمی از فرآیند درمان و مراقبت بیمار و همچنین خطرناک‌ترین وظیفه پرستار است که خطا در انجام آن با بروز پیامدهای نامطلوب، تهدیدی برای امنیت بیمار، محسوب می‌شود. هدف: این پژوهش با هدف مقایسه انواع، علل و راهبردهای کاهش خطای دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری انجام شده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی تحلیلی است که در سال 1395 بر روی مربیان (20 نفر) و دانشجویان پرستاری (80 نفر) در دانشکده پرستاری و مامایی اهواز انجام شده است. ابزار مطالعه، پرسشنامه‌ای پژوهشگر ساخته بود که روایی آن بر طبق نظرات ده نفر از اعضای هیئت علمی صاحب نظر بررسی شد و برای تعیین پایایی پرسشنامه نیز از روش آزمون- آزمون مجدد استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. سطح معنی‌داری برای کلیه آزمون‌ها کوچک‌تر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 75 درصد از مربیان پرستاری حداقل یک بار شاهد بروز خطای دارویی در دانشجویان پرستاری و 75/48 درصد از دانشجویان پرستاری بیش از یک بار مرتکب خطای دارویی شدند. بیشترین نوع خطای دارویی از دیدگاه مربیان، دادن داروی اشتباه (3/17 درصد) و از نظر دانشجویان سرعت بالای انفوزیون (49/16 درصد) بیان شده است. بیشترین علل خطاهای دارویی از دیدگاه مربیان کمبود اطلاعات دارویی (22/0±95/4) و از نظر دانشجویان بی‌دقتی و حواس پرتی (77/0±3/4) بود. بیشترین دارویی که در مورد آن اشتباه رخ داده به ترتیب سفازولین، جنتامایسین و رانی تیدین بوده است. بهترین راهبردهای کاهش اشتباهات دارویی از دیدگاه مربیان شامل اختصاص دادن زمان بیشتر در کارآموزی به تکرار اطلاعات دارویی و محاسبات آن‌ها (89/20 درصد) و از دیدگاه دانشجویان ارائه درس داروشناسی بر اساس مراقبت پرستاری (90/17) ذکر شد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه اشتباهات دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری بسیار محرز می‌باشد، بنابراین تدوین برنامه‌های آموزش مداوم برای افزایش اطلاعات دارویی و کاهش بروز خطاها ضروری است.